• weblog
• wikipedia
• dbnl
• schrijversinfo
• nog een gedicht
• en nog een
• Twee gedichten uit Leesjongen, de onlangs verschenen verzamelde gedichten (met cd met voorgelezen gedichten) van Wiel Kusters.
Naturaleza muerta
Soms als ik denk aan hoe de dood zal zijn
zie ik het pad van stenen in de beek
die zonder water stroomde, witte lijn
waarnaar ik in de middaghitte keek.
Van steen naar steen geleid kijk ik omhoog
naar hellingen rondom, het steile groen
dat onbegaanbaar is, maar minder droog.
En dan de vraag hoe ik die twee verzoen.
Ik zie de stenen in hun stilstand aan.
Voel hoe de zon dan diep in mij bereikt
de witte gladheid van hun koel bestaan.
Hoe het vergaan voorgoed geweken lijkt.
Een pad dat nu al jaren in mij daalt,
maar niet dan na mijn dood naar water taalt.
*
Verstervend huis
Geen water, geen licht meer, geen kachel
die brandt, geen mens die gaande verbanden sticht
tussen de leeg gehaalde kamers, de brievenbus
ontruimt en zich iets anders herinnert dan dat
het geheugen doven wil nu het zo dodelijk
verlangt naar de dag van het vroegste behang,
het eerste bed, de tafel herhaalt van het ouderlijk huis,
maar waar zijn de stoelen? Lege ramen
staren de straat tot bedaren waar niemand huilt,
zozeer verruild al dit huis met zijn mensen voor elders
nu zijn laatste bewoonster is weggegaan, blos op de wangen,
niet langer meer hield van de hoop dat in dit huis alles, alles
in dit huis, daarbuiten niets.
Wiel Kusters (1947)
• Het wielste stripblad van Nederland: Zone 5300
• Speel het gedichtenspel
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster
Geen opmerkingen:
Een reactie posten