Jacob Westerbaen -- Op het lossen van het kanon in Den Haag

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =



* dbnl
* wikipedia








Op het lossen van het kanon in Den Haag
toen de Ambassadeur van Spanje aldaar vierde het huwelijk van
Koning Filips den Vierde met de dochter van Keizer
Ferdinandus den Derde


De barsche Mars wierd gram en knarsten op zijn tanden,
Toen hij ’t Bataafsch geschut, dat met zijn donderslag
De steden van Filips tot puin te beuken plag
En eertijds beven deed zijn volkeren en landen,
Nu tot der Spaanschen vreugd zoo dikmaals los zag branden.
Dit merkte Venus, die zijn luimen was gewoon:
“’t Geschiedt”, zei zij, “ter eer van mij en van mijn zoon,
Die Flips hertrouwen deên in ’t huis der Ferdinanden.”

Met krijgt de Oorlogsgod een kusje van haar mond:
Zijn opgeheven moed, zijn toorn verdwijnt terstond,
Men ziet de fronsen van zijn grimmig voorhoofd strijken.
“Ik lijd ’t dan,” zei hij, “maar de Koning hou zijn woord,
Of, zoo hij ooit de rust in Neerland weer verstoort,
Zal ik hem ’t Hollandsch Schut doen voelen in zijn Rijken.”


Jacob Westerbaen (1599-1670)





= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://lists.freeteam.nl/mailman/listinfo/coster-l