Nico Verhoeven -- Goed goed, grijze goden

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

* wikipedie
* dbnl
* reve en verhoeven
* cubra







Goed goed, grijze goden

Goed goed, grijze goden, gij maakt
wel een liefde van teder hout,
maar wat in uw handpalm smeult is rode aarde.
gij maakt de mens een sterveling op hoge voeten.
gij maakt hem een lichaam dat zich verliest.
gij maakt hem dorstig en laaft hem,
maar waartoe dit alles?

de bron blijft verborgen.

de hitte des daags overschaduwt de schaduw.
de stilte tamponneert de stilte.
geluidloos breekt de kruik van het wachten.
toch blijven wij zien en horen
hoe de koning rondgaat met het avondmaal,
wij hangen de lampen uit de vensters,
wenden ons naar binnen
als aan ’t einde van een lange reis.

deze dingen komen en gaan,
zij zijn het komen en gaan nooit moede,
hoewel zij oud zijn, sleets en welhaast voorbij.
toch blijven zij wellen.

o gij tegenstanders,
hemelzuchtigen, afstandbewaarders in mij,
wij zijn allen van aarde
ook het helderste water.

sla ons, goden, sla ons,
mij, sla mij, ik ben uw instrument.
wilgenhout zo teder dien ik mij te geven,
maar ik wil niet, wil niet sterven, niet van aarde zijn.


Nico Verhoeven (1925-1974)
uit: De eendere dingen (1966)









= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Aan- en afmelden: http://high5.nl/minimalist/?l=laurensjzcoster